Een mens is wie hij of zij al is. Echter door jeugd, ervaringen en andere (oor)zaken, is een Zelf-beeld met visie gevormd, die is vervormd en soms zelfs misvormd waardoor de Zelfheid (deels) buitenspel wordt en is gezet. De mens als evenbeeld God, is uitgesloten, buitenspel gezet. Liever God vermoorden, dan aan zich Zelf werken, zich bewust te realiseren om te worden wie men in essentie al is en brengt: het verwerkelijken van de Zelfheid.
“Menswording is je wordingsproces van je levensweg vanuit bewustzijn en Geest“
Vanuit dit Zelfbeeld met visie wordt de wereld gezien, beleefd en naar gehandeld. De mens in kwestie overleeft, is in onbalans, loopt vast of wordt zelfs ziek. Alleen de denkgeest, met name het lagere denken gevoed door begeerte gericht op materie en vorm, kan in onbalans zijn, dus ziek zijn en kan worden genezen. Dit betekent dat alleen de denkgeest genezing nodig heeft. De mens als wezen met haar denkgeest veruiterlijkt energetisch via de Zelfheid, de persoonlijkheid en het grofstoffelijke lichaam.
“Menswording is niets meer dan worden wie je in essentie eigenlijk al was en bent“
Dit lijkt niet het geval te zijn, want de verschijningsvorm van deze wereld lijkt alleszins werkelijk, echter het is niets meer dan een projectie van het eigen Zelf-beeld met visie aangevuld met een brei van zelf gemaakte rationele en/of emotionele (be)vindingen en zelf gemaakte gevolgtrekkingen. Al deze illusies, begoochelingen en Maya (vereenzelviging met materie) kunnen zorgen voor roes, rook, ruis, mist, dauw, gedoe, disharmonie, onevenwicht, onbalans en uiteindelijk kan dat veruiterlijken als een vorm van klachten, ziekte en/of gebrek.
Elke disharmonie, onevenwicht en onbalans met mogelijk gevolg ziekte is een ‘mentale ziekte’: het is een oordeel over Gods Zoon, en oordelen is een mentale activiteit van de lagere denkgeest. Elk oordeel is een beslissing tegen de Schepping, tegen Schepper God en tegen zich Zelf (Zelfheid). Het is de beslissing om het universum waar te nemen zoals jij dat zou hebben geschapen. Een zelf gecreëerde realiteit wat gebaseerd is op illusies en begoochelingen, en niet gebaseerd is op de ware Kosmische Realiteit. Je zelf gemaakte werkelijkheid sluit jou af van voor de werkelijke Realiteit.
Wat kan ziekte anders zijn dan een uitdrukking van leed en schuld? Als Gods Zoon schuldig wordt gezien, wordt ziekte onvermijdelijk. Wat wordt gevraagd, heeft zich zelf (eigen Zelfheid) veroordeeld tot het zoeken van remedies die niet kunnen helpen, daar het geloof is gesteld in ziekte en niet in verlossing. Alle uiterlijkheden zijn schaduw van een reeds genomen beslissing. Ziekte kan slechts de schaduw van schuld zijn. Verander dus de beslissing waardoor de schaduw volgt. Elke beslissing is vervorming van zich zelf en vervormde werkelijkheid.
Zinvol om te focussen op:
1] Het is doorzien van illusies die als blokkades, patronen, waansystemen in de denkgeest zijn gevormd en de Zelfheid beperken of zelfs volledig uitsluiten.
2] Het is doorvoelen van het gevoel, dat haar grondslag heeft in de astrale wereld. Het is zuiveren, reinigen, schonen en helen, zodat begoocheling is doorvoeld en opgelost.
3] Het is stoppen met de drang met vereenzelviging met materie en vorm: Maya.
“Dit vraagt hele sterke benen om eigen gezondheid op het spel te zetten om je ware Zelfheid te laten worden geboren“
Het is de bereidheid om kritisch naar zich Zelf te kijken en de werkelijkheid van illusies te doorzien, begoocheling op te lossen en vereenzelviging met materie en vorm te stoppen, maakt de mens Zelf-bewust en vrij. Je ware Zelfheid komt meer tot manifestatie, echter natuurlijk onder voorwaarde van dat wat je in dit leven te doen hebt.
“Mijn handreiking is het trachten de mens te ontsluiten tot eigen Zelfheid, de Bron, God, en het bekrachtigt het wordingsproces op je levensweg vanuit bewustzijn en Geest“
God geeft ieder een Leraar wiens Wijsheid en hulp kan leveren. Als mens die een hulpvraag beantwoord, in de Heilige Verbinding met de cliënt, waarbinnen de uitgenodigde Heilige Geest treedt en daaraan Zijn eigen groots geschenk van Vreugde geeft. Het Ziet en Beluisterd de mens, het verbindt de gebrokenen van hart, het roept vrijlating van gevangenen en het bevrijdt Geestelijk gebondenen.
De Ont-moeting als Heilige Moment
Tijdens de Ont-moeting als Heilige moment wordt de mens geholpen hun werkelijkheid in twijfel te gaan trekken. Dit geeft herziende visie, inzicht en ruimte. Het openen van de denkgeest is altijd een verandering in het waarnemen van interpersoonlijke relaties die hem daartoe in staat stelt. Iedereen is gelijk en gelijkwaardig, echter ieder heeft eigen stukken te doorleven met eigen talenten. Ieder is een Broeder waarin via een Broeder eigen Zelfheid wordt gezien.
In het Heilige moment worden beiden genezen en vergeven als een Broeder verdedigingsloos en vrij van oordelen is. Op het moment van geen oordeel, komt genezing, dan spreekt God door deze Broeder via de Heilige Geest. Er is geen gradatie qua ziekte en geen rangorde qua moeilijkheid voor genezing. Een mens die een hulpvraag beantwoord en de cliënt zijn gelijk en gelijkwaardig. Elke ziekte verwijst naar het niet vergeven van zich Zelf. Eén inzicht hoeft maar worden getoond en geleefd aan de cliënt : “Het vergeven van de illusie om zich zelf niet te vergeven.”
Vergeven geneest en maakt de Verzoening in het Heilige moment van beide Broeders, dus van zowel de cliënt als degene die een hulpvraag beantwoord.
Het is begeleiding bij menswording om het denken van de cliënt over de realiteit van illusies te veranderen. Het is belemmeringen over de Waarheid weg te nemen. Het beoogt de cliënt te begeleiden bij vastgeroeste waansystemen op te geven en hem of haar te laten beginnen de valse oorzaak-en-gevolgrelaties waarop dat berust te heroverwegen. Ieder kan opnieuw de oorzaken opnieuw overdenken en die de juiste waarde leren verlenen. De vraag is echter: “Ben je bereid om je zelf te vergeven en hulp van een Broeder toe te laten”.